Column ervaringsdeskundige over haar eigen ervaringen met systeemtherapie, mei 2021
‘Waar ben je geweest? Wie heb je gesproken? Wie heb je je nummer gegeven? Waarom ben je zo laat? Wat heb je uitgespookt?’ Maar een aantal van de vragen die mijn ex mij stelde als ik thuis kwam van therapie. Ik was erg depressief en ging gebukt onder zijn paranoïde gedrag. Wanneer hij slecht in zijn vel zat kwam hier veel fysiek en mentaal geweld bij kijken. Je denkt misschien ‘dan ga je toch gewoon weg?’ Maar zo simpel is de realiteit niet, tenminste niet voor mij. Wat familie, vrienden en politie ook zeiden. De situatie was alleen niet vol te houden, ik ging er steeds meer onder lijden en kon uiteindelijk zelfs niet meer werken terwijl ik gek was op mijn baan.
Ik heb voor mijzelf hulp gezocht en ben bij PsyQ terecht gekomen. Ik heb daar alles aangepakt wat ik maar kon, iedere cursus en therapie die beschikbaar was. Ik heb daar ook veel geleerd en ben enorm gegroeid maar als ik thuis kwam werd ik toch weer terug gezogen in de ongezonde situatie.
Ik was namelijk niet de enige die hulp nodig had, hij werd overal afgeschilderd als dader en monster maar was net zo wanhopig als ik. Natuurlijk had hij zichzelf kunnen aanmelden maar dat wilde hij niet, dat is het probleem met achterdocht. Na veel aandringen heb ik toch systeemtherapie voor ons samen gekregen. Mijn therapeuten zagen dit aanvankelijk niet zitten, het is een ongezonde relatie en zij wilden daar niet in investeren. Toch heb ik het voor elkaar gekregen, en ik dank iedereen op mijn blote knietjes want dat is achteraf gezien essentieel geweest.
Onze systeemtherapeut was fantastisch, hij stelde mijn partner op zijn gemak en na veel vertrouwen opbouwen konden wij ook moeilijke gesprekken voeren. Het heeft geresulteerd in een wederzijds willen beëindigen van de relatie. Iets waarvan ik niet had gedacht dat het ooit zou gebeuren want hij had de gewoonte mij te stalken zodra ik ook maar hintte naar zoiets.
Mijn persoonlijkheidsproblemen zijn niet alleen van mij maar hebben ook veel invloed op wie ik om mij heen verzamel en de partners die ik kies. Het proces van zelfontwikkeling door middel van therapie is een proces dat ik niet alleen doorsta maar juist ook mijn omgeving. Wanneer je thuis komt in een onveranderde situatie is het zo moeilijk om het geleerde in praktijk te brengen. Samen die veranderingen doormaken is zo veel efficiënter. Daar komt bij dat mijn partner (en ik denk stiekem nog veel meer mensen) een grote aversie tegen therapie had, er ligt nog een taboe op en er komt veel schaamte bij kijken. Door het samen aan te gaan was de drempel voor hem een stuk lager en stond hij er echt voor open. Uiteindelijk is hij zelfs alleen in therapie gegaan.
Ik hoop enorm dat het de standaard wordt om niet alleen de hulp vragende te ondersteunen maar de partner hierbij te betrekken. In één van mijn groepen hadden wij een terugkerende zin: wij volgen therapie om te leren omgaan met de mensen die geen therapie volgen. Hoe geweldig zou het zijn om juist die mensen ook te betrekken bij het proces.